Altijd doorgaan! Het is pas over bij de finish!

Race report Auenland Adventure Race 2015, NK adventure racen 2015

Wouter-Dirk “Wodi” Huitzing

Team Dutch Adventure

3,2,1 start. We pakken de kaarten op die aan onze voeten liggen en zien de eerste opdracht, een blinde kaart van waterstroompjes. Snel gaan we op weg en samen met Jeroen en Maartje van Dutch Adventure mixed gaan we aan de leiding. Het eerste checkpoint (CP) is bergop, maar snel gevonden. Daarna rennen we bergaf naar waar CP2 en CP3 vlakbij elkaar liggen. Op wat dichte begroeiing na ondervinden we hier ook geen problemen. De snelste weg terug staat niet op de kaart en we lopen iets verder door dan we zouden willen. Terug bij de start horen we al geschiet en blijken er al teams terug te zijn. We hebben 3 opdrachten en daarnaast moeten we beide 5 keer schieten met een biatlon geweer. De volgorde van de opdrachten en het schieten is vrij, maar alles moet gedaan worden om de proloog te voltooien. Henk gaat liggen en schiet moeiteloos alle vijf de schoten raak. Geen strafronde voor ons en door naar de 2de opdracht. We moeten 2 CP’s vinden op basis van twee foto’s, deze blijken niet al te moeilijk en al snel zijn we terug en is het mijn beurt om te schieten. Ik schiet vier keer raak en we rennen een strafronde voordat we de laatste opdracht in gaan. Het is een strippenkaart route. Henk is hier goed in, en moeiteloos navigeren wij er doorheen. Met de laatste 2 CP’s op zak komen we binnen het uur terug bij de start.

De volgende etappe is een mountainbike (MTB) etappe. Voor deze etappe moeten we 8 CP’s met een oleaat op onze eigen kaart overnemen. We tekenen de route in en springen op de MTB’s. Er zat een Duits team naast ons die eerder klaar was met intekenen, dus we hebben het idee dat er tenminste één team voor ons ligt. Terwijl wij weg fietsen, zien wij dat er vier teams vlak achter ons zitten. We besluiten ons niet op te blazen en niet weg te sprinten. Echter als we bij het eerste MTB CP aankomen is er niemand meer te zien. We knippen het CP  en besluiten gebruik te maken van de situatie en toch even aan te zetten, zodat eventuele achtervolgers zelf moeten gaan navigeren in plaats van achter ons aan te fietsen. De volgende CP’s leveren ons geen problemen op. Twee keer kiezen we ervoor om een steil bospad te nemen, wat beide keren eindigt in het omhoog duwen van onze fietsen, maar over het algemeen blijven we op de grote paden. Richting de laatste CP’s komen we opeens team Puursterk tegen die van een andere kant komt. We weten onze voorsprong te behouden en komen als eerste bij het wisselpunt (WP) aan.

We zijn verbaasd dat we er als eerste zijn. Hebben we de Duitsers ergens onderweg voorbij gereden door een andere route te kiezen, of waren ze toch nog niet klaar? Lang maken we ons niet druk. We tekenen de route voor de run-bike (twee mensen met één MTB) in. Omdat de laatste CP’s moeilijker lijken te liggen dan de eerste CP’s, besluiten we het laatste uurtje daglicht goed te benutten en de etappe in tegengestelde richting te pakken. Terwijl er een 3de team binnenkomt vertrekken wij. Iets te enthousiast loop ik eerst de verkeerde kant op. Als we een minuut later het WP weer passeren lacht Harald ons hartelijk toe, maar nu gaan we wel goed. Het eerste CP is nog lekker vlak, maar dan op weg naar nummer 2 gaat het bergop door het bos. Tussen de donkere bomen pak ik mijn hoofdlamp er bij. Voor het 2de CP moeten we meer dan een kilometer heen en weer. Op de weg terug beginnen we teams tegen te komen en weten we dat we een voorsprong van zo’n tien minuten hebben. Naarmate het meer en meer donker wordt besluiten we de rest van de etappe zo ver mogelijk bospaden te vermijden. Soms moeten we hierdoor omlopen, maar zo kunnen we in de schemer wel het tempo hoog houden. CP 18 staat in het routeboek als moeilijk, maar als we aankomen zien we Harm en Elwin van teamXbionic net het CP knippen. Nu wordt het echt donker en hebben wij een lang bospad bergafwaarts te gaan. Ik doe mijn fietslamp aan, maar deze weigert. Mijn fietslamp blijkt kapot, dat is niet zo fijn. We navigeren bergafwaarts en hopen dat de volgende MTB etappe niet te moeilijk wordt. De laatste CP’s liggen makkelijk en even later zijn we om 11.01 terug bij het WP. De vrijwilligers bij het wisselpunt blijken een wedje  te hebben gelegd of we voor of na 11uur terug zouden zijn, met mijn fietslamp aan hadden we het zeker voor 11uur gehaald.

De route is ingetekend en we vertrekken, maar dan blijkt mij achterband zacht. Snel pak ik mijn fietspomp en pomp er wat lucht bij. We gaan op weg en zien nog geen spoor van andere teams. We zijn tevreden, de vorige etappe ging erg goed, we liggen op kop, voelen ons goed en het is een mooie nacht, het NK is voor ons! Dan blijkt mijn achterband weer zacht. We halen een doorn uit mijn buitenband en leggen er een nieuwe binnenband in. Nu we op kop liggen kunnen we even goed de tijd nemen om te eten en te drinken, want de race is nog lang. De CP’s liggen mooi weg gelegd met als hoogtepunt, onder een brug bij een kasteel. We vinden de meeste CP’s probleemloos. Alleen nadat we de toren bij CP 28 beklommen hebben, blijkt dat de kniptang kapot is en kunnen we geen knipje zetten.  Voor de zekerheid houden we ons aan de grote paden en fietsen liever een extra keer heen en weer, dan ons in de nacht op kleine bospaadjes te begeven. Deze aanpak blijkt succesvol als we een vol uur voor de openingstijd bij het kajakken aankomen. We melden de kapotte knipper op CP 28 en parkeren onze fietsen.

Ondertussen hebben we echter geen drinken meer. We hadden gehoopt ons water te kunnen bijvullen bij het TA, maar dat blijkt niet mogelijk. We trekken wat meer kleren en een reddingsvest aan en zoeken een tweepersoons kajak uit. De kaart voor deze etappe is origineel en staat op de Buff die we bij de inschrijving kregen. Vlak voordat we te water  gaan krijgen we nog te horen dat het een stuwmeer is en dat ten tijden van de CP’s uithangen het water een stuk hoger stond. Dus we moeten goed opletten bij het zoeken van de CP’s. We hebben een goede voorsprong en zitten goed in ons vel, maar we beseffen wel dat dit een moeilijke etappe kan worden. Het is pikkedonker op het water. Het is bewolkt, dus geen sterren en er zijn nergens lichtjes te zien. We nemen het zekere voor het onzekere en volgen de kant op een paar meter. Langzaam maar zeker begint het nu echt te regenen, we hadden gehoopt het droog te kunnen houden tot na het kajakken. Na iets meer dan een half uur peddelen komen we op de plek waar het eerste CP zou moeten hangen. We schijnen met onze lampjes op de kant, maar zien niks. Na 100meter langs de kant gepeddeld te hebben, besluiten we uit te stappen. We lopen 100meter terug en op ongeveer de plek waar we als eerste zochten vinden we het CP achterin een bosje. Nu pas beseffen we hoe ver het water gezakt is. De waterlijn is 2 meter lager en bijna 7 meter verderop. Als de CP’s dan ook nog eens midden in een bosje hangen, dan kan dit nog een spannende etappe worden. Het volgende CP ligt aan de overkant, we steken over en varen in een rustig tempo langs de kant. Dan zien we drie spelende wasbeertjes die zich niks aantrekken van ons lichtbundels. De aanwijzing van de CP is aardverschuiving en dit CP is dan ook snel gevonden. We steken terug over op zoek naar CP 33 dat in een baai zou moeten liggen. Ondertussen is het 3.15 in de morgen en nog altijd compleet donker en aan het regenen. En dan gebeurd waar we bang voor waren, we kunnen CP 33 niet vinden. In het donker vinden we meerdere baaitjes, maar in geen enkele is het CP te vinden. Iedere keer stappen we uit en gaan op zoektocht. We varen nog een stuk door en draaien om, om alle baaitjes nog eens af te gaan. En dan zien we ook nog eens lichtjes. Even later komen we een Duits team tegen. Ook zij kunnen CP 33 niet vinden, zij besluiten door te gaan naar CP 34, maar voor ons gaat het om de winst van het NK. Lagen we eerst comfortabel aan de leiding, zitten we nu in de stress. Dan komt er alweer een kajak onze kant op, dit maal is het helemaal balen want het zijn de jongens van Team Wilgenweard. We hadden gehoopt hun de hele race niet te zien, maar nu liggen we gelijk. Ook zij zoeken meerdere baaitjes af en lijken niks te vinden. Ondertussen zijn wij al een uur aan het zoeken en besluiten dat we toch maar door moeten. Helaas herhaald het geheel zich bij CP 34, ook die weten we niet te vinden. Na een tijdje worden we weer bijgehaald door Wilgenweard en zij zeggen dat ze CP 33 ook niet hebben gevonden. Na een half uur te hebben gezocht naar CP 34 varen we nog eens terug, dan zien we Wilgenweard weg varen. We besluiten het op te geven en zetten de achtervolging in. Ondertussen is het al licht aan het worden en kunnen we weer veel van de omgeving zien. CP35 blijkt weer opvallende eenvoudig, echter ligt deze wel een flink stuk de kant op. De volgende CP’s leveren geen problemen op, alleen zitten we ondertussen wel weer tussen allerlei teams en zitten we in de achtervolging, dit in sterk contrast tot de eerdere etappes waar we eenzaam aan de leiding gingen. Tijdens het heen en weer peddelen naar CP 39 krijgen we van twee teams te horen dat CP 33 en CP 34 wel gevonden zijn, alleen dat ze waarschijnlijk niet klopte en de aanwijzingen ook niet goed waren. Nu balen we echt, dit betekend dat zo goed uit de race liggen als al die andere teams achter ons de CP’s wel gevonden hebben. We balen flink, maar er is nu niks meer aan te doen, terug kajakken is geen optie. Nu is het gewoon door racen  en hopen dat wij de langste adem hebben. Veel teams blijken CP 39 over te hebben geslagen en zo zien veel kajaks voor ons op het water. We komen binnen enkele minuten van teams Puursterk en Wilgenweard binnen op het WP. Momenteel zijn dit onze grootste concurrenten. Dan komt de echte klap, we krijgen te horen dat Wilgenweard CP’s 33 en 34 wel gevonden hebben, al zeiden ze eerder van niet. Puursterk blijkt ook beide CP’s te hebben, maar die hebben CP 39 overgeslagen. Ondanks dat we zo vlak op elkaar zitten, liggen we dus duidelijk achter. Op het WP weten we wel eindelijk water bij te vullen. Het enige lichtpuntje is dat zodra we de kajak uit kwamen het stopte met regenen.

Nat en koud gaan we de volgende etappe in. Deze etappe begint weer met een strippenkaart. Het begin gaat niet heel goed, aangezien we ons vergissen in het startpunt. Als we onze fout inzien gaat het weer een stuk beter, maar het moraal is op een dieptepunt. Wat kan er veel gebeuren in een enkele etappe. Met wat bevriende teams finishen we de strippenkaart en gaan we over op een blinde lijn. Ook deze doen we gezamenlijk. Dan zien wij een kans om weg te komen door de bordjes naar de boomtopwandeling, waar de volgende CP moet liggen, te volgen. Inderdaad weten we het volgende CP bij de ingang te vinden. Aan het einde van de boomtopwandeling krijgen we nog een CP. Dit CP pakken we samen met een Duits team, ook zij zeggen dat CP’s 33 en 34 niet correct waren. Fijn om te horen, maar we kunnen er weinig mee. Terug bij de ingang moeten we enkele coördinaten en een kompaskoers intekenen. De kompas is eenvoudig gevonden. Dan gaan we op weg naar het volgende CP, daar aangekomen vinden we zes teams die allemaal op zoek zijn naar het CP, dat beloofd weinig goeds. Ook wij gaan zoeken, één voor één gaan de teams, zonder het CP gevonden, te hebben door. Wij blijven door zoeken, dit is onze kans om weer wat goed te maken. Echter ook wij kunnen het CP niet vinden en na nog wat zoeken besluiten wij ook weer door te gaan. Ondertussen hebben we 3 CP’s niet gevonden en zijn niet heel hoopvol meer voor dit NK. Als we het volgende CP wel vinden blijkt deze kapot te zijn gemaaid. We dalen af naar het meer om een frisse duik te nemen. Aan de waterkant is het druk met teams die zich omkleden en het water in gaan. Zowel Henk als ik moeten naar een boei zwemmen en daar onderwater een CP knippen. Als we onze  weg weer vervolgen komen we Wilgenweard weer tegen. Ons tempo is niet heel hoog geweest het laatste stuk, dus we dachten dat zij ondertussen wel vleugels gehad zouden hebben en ver voor ons uit zouden lopen. We schudden onze donkere gedachten af en besluiten weer echt te gaan racen. We hebben nog meer dat 10uur te gaan en er kan veel gebeuren in dat tijdsbestek, zoals we zelf al bewezen hebben. We proberen de druk hoog te houden, aangezien wij niks meer te verliezen hebben en hopen dat Wilgenweard dan misschien een grote fout weet te maken. We krijgen ze niet afgeschud en samen maken we de etappe af.

Op het volgende wisselpunt moet met pijl en boog geschoten worden. Normaal een taakje voor Henk, maar er zijn geen linkshandige  bogen, dus komt het op mijn schouders terecht. Ik schiet drie pijlen raak en we mogen weg op de MTB’s. Weer bepalen we snel onze route en we zien dat het wederom niet heel moeilijk wordt, kleine kans dat we hier iets kunnen goed maken. Terwijl Wilgenweard nog de route bepaald gaan wij ervandoor. De CP’s worden makkelijk gevonden, maar ondertussen begint de zon te schijnen en zijn wij alweer even zonder water. Halverwege de etappe komen we Wilgenweard weer tegen en beseffen we dat de kans steeds kleiner wordt dat zij een grote fout gaan maken. Ondertussen tikt de tijd wel langzaam door en begint bij ons het besef te komen dat dit jaar niemand alle CP’ s gaat halen. We gaan door met de druk hoog houden en zien wel wat er gaat gebeuren. Na het CP fietsen wij en Wilgenweard beide een andere kant op, beide kanten zijn mogelijk. De ene kant is korter, maar navigatie technisch moeilijker, de andere kant is langer, maar vrij simpel. Wij kiezen voor de lange variant omdat we hopen water te kunnen krijgen in het dorpje waar we door heen komen. In het dorpje passeren we een begraafplaats waar we een serie gieters zien hangen. Waar gieters zijn, is water en wij vinden inderdaad een kraan. We drinken gulzig en vullen ons water bij. Dan vervolgen we onze weg naar het volgende CP. Als we daar aankomen, komt Wilgenweard ook van de andere kant aan. Dus een goede keuze van onze kant, want wij hebben nu ook water gehaald. Dit CP blijkt ook gebroken, maar we kunnen de knijper wel in de knipkaart duwen. We gaan weer uit elkaar en vervolgen onze weg.

Als we bij het WP aan komen blijkt Wilgenweard daar al te zijn en zelfs de tijd hebben genomen om een colaatje te halen. We hebben nog maar 4,5uur tot aan de finish, dus we hebben haast. We moeten wat kompaskoersen intekenen en twee CP’s overnemen van een google earth kaart. Redelijk snel hebben we ons plan van aanpak rond en terwijl Wilgenweard nog bezig is gaan wij ervandoor. Hier ligt onze laatste kans en die moeten we grijpen ook. We moeten zoveel mogelijk CP’s zien te pakken , zonder de deadline  te overschrijden. Als eerste gaan we richting CP 61, deze CP moesten we als kompaskoers intekenen 1,2 kilometer van het WP.  Een flinke kompaskoers, maar de aanwijzing is duidelijk en we vinden het CP dan ook gemakkelijk aan een boom naast een meertje. Het volgende CP vinden we een kwartier later, de tijd tikt langzaam door en we beginnen de druk te voelen. Op weg naar het volgende CP maak ik een fout. In het bos liggen vele tractorsporen en in plaats van het pad, komen we op zo’n boswerkerspad terecht. Hoe langer we het pad volgen, hoe vager het wordt. Langzaam maar zeker is het hele pad weg en lopen we op kompas door. Maar als we doorlopen komen we niet uit waar ik verwacht. Ik realiseer me dat we een afslag te vroeg hebben genomen en ik besluit om op kompas door te steken. Even later ziet Henk het pad door de bomen en komen we precies bij het CP uit. We hebben minstens 10 minuten kostbare tijd verloren, maar het is niet anders en we gaan door. Ondertussen is het 16uur en zijn we 50minuten in deze etappe bezig. We overleggen wat we gaan doen. We zijn relatief vlakbij de twee google earth CP’s en vandaar terug  naar het WP komen we weer langs bijna twee CP’s. Het eerste google Earth CP vinden we binnen 11minuten, maar de tweede kost ons toch echt meer tijd. Die ligt boven op een hoge heuvel. Als we weer afdalen van dit CP zien we Wilgenweard omhoog komen. We weten niet wat zij verder gedaan hebben, maar we weten wel waar ze zijn. Op weg naar het volgende CP wordt er meer stevig gewandeld dan gerent. Op de kaart leek het vlakbij, maar we moeten nog een heuvelrug over en een stuk bos af steken. Even twijfel ik over of we bij het juiste pad staan, maar dan zie ik na wat twijfels het CP hangen. Nu is het echt wandelen naar het voor ons laatste CP in deze etappe. De weg naar het CP is recht toe, recht aan. Echter de weg terug naar het WP is of een stuk om, of recht omhoog de heuvel op. We kiezen voor het laatste en na een stevige 10 minuten klimmen is er slechts nog een begraafplaats en een kerk tussen ons en het WP. We hebben 7 CP’s gehaald in 2,5 uur. Maar met nog slechts 2 uur te gaan, moesten we de rest we laten liggen. Terug bij het WP zien we dat de meeste teams al weg zijn.

We tekenen de route voor de laatste etappe in en gaan er op gokken dat we alles kunnen halen. Dan zien we Wilgenweard ook aankomen en we hebben geen idee hoe zij het gedaan hebben. We gaan er vanuit dat zij minstens evenveel CP’s hebben. We kunnen er niks tegen doen, dus snel weg op de fiets en alles geven in de laatste etappe. Op de kaart is de etappe niet heel moeilijk, maar de tijdsdruk zorgt wel voor wat stress. Eerst bergaf en dan weer heuvel op, nog een klein stukje doorsteken door een weiland en het eerste CP is binnen. Dan weer een lang stuk over de weg, tegen de wind in vals plat door de velden en ook het tweede CP kunnen we knippen. Het gaat goed ,maar de minuten tikken sneller weg dan we willen. Nu moeten we kiezen of we alles halen via de snelste weg, of dat we een beetje omrijden waarbij we eventueel CP’s kunnen laten liggen. We kiezen voor zekerheid door CP73 in eerste instantie over te slaan. Aangekomen bij het CP 74, overleggen we snel wat we doen. We hebben nog vier CP’s te gaan en een goede 50minuten tot de finish. Het lijkt haalbaar, dus besluiten we toch nog voor CP73 te gaan. Het gaat snel en goed en 9 minuten later knippen we CP73. Maar nu hebben we nog minder dan 45 minuten. We besluiten niet terug fietsen via CP 74, maar richting CP 76 te gaan en dan eventueel nog kort heen en weer naar CP 75. Echter de weg naar CP 76 blijkt meer hoogtemeters te bevatten dan we hadden verwacht en ook de vermoeidheid en wind werken niet echt mee. Als we dan op ons keuze moment aankomen is het eigenlijk geen echte keuze. Minder dan een half uur voor 3 CP’s en de finish. We skippen CP75 en racen door naar CP 76. Deze wordt makkelijk aan de bosrand gevonden en we vervolgen onze weg naar het laatste CP. Bij een tiental fietsen parkeren wij onze MTB’s en volgen wij een paadje naar het laatste CP boven op een rots. Vanaf dit CP kunnen we de camping zien liggen en weten we dat we het gaan halen. In een drafje terug naar de fietsen. En bergaf naar de camping. Nog even een laatste dorpje door, de spoorlijn over en dan vol gas naar de camping. Onder luid applaus komen we met iets meer dan vier minuten te gaan over de finish. We finishen met een dubbel gevoel. We zijn blij dat het klaar is, we zijn blij dat we doorgezet hebben, maar we weten dat als alle CP’s goed gelegen hadden dat we dan zeker alles hadden kunnen halen en hadden kunnen winnen.

Anderhalve minuut voor tijd komt Wilgenweard over de finish. Wij liggen uitgeput in de schaduw als Mattijs naar ons toe komt. Dan horen we dat ook zij 3 CP’s hebben laten liggen in de laatste loopetappe, deze hebben we dus gelijk gedaan. Maar dan verteld hij dat de laatste MTBetappe niet goed ging en dat ze vier CP’s moesten overslaan. Wij rekenen even snel en kunnen onze oren niet geloven. Serieus, of is dit weer een grapje? Over de gehele race hebben wij zeven CP’s gemist. Wilgenweard heeft in de laatste twee etappes ook zeven CP’s laten liggen. Wij zijn enkele  minuten eerder gefinisht, dus dat moet wel betekenen dat wij gewonnen hebben.

Bij de uitreiking valt onze droom nog even in duigen als we als tweede worden gehuldigd, maar dan blijkt dat het eerste gebroken CP dat we gemeld hadden niet is mee geteld. Een half uur later volgt dat een herhuldiging en mogen Henk en ik ons wederom Nederlands Kampioen noemen!